یادش بخیر . چقدر زود گذشت .

انگار همین دیروز بود که با پدرم به دبیرستان دانشگاه صنعتی شریف رفتیم تا برای سال اول دبیرستان ثبت نام کنم.

سال اول - سال دوم - سال سوم و بالاخره دوران شیرین پیش دانشگاهی همشون عین برق و باد و خیلی سریع تموم شدن .

و حالا که من سال دوم دانشگاهم. انگار اصلا نمی خوام باور کنم که همه چی تموم شد. دیگه خبری از اردوهای تابستانی - زنگ های بازی - زنگ های ناهار - زنگ های تفریح و از همه باحال تر زنگ های درسی و کارگروهی ها نیست.

دوران دبیرستان مخصوصا سال سوم و بیشتر از اون دوران پیش دانشگاهی شیرین ترین دوران زندگی من بود که هرگز فراموششون نمی کنم .

همین دلبستگی زیاد به اون دوران و رفقا باعث شد که خیلی سخت از اونا جدا بشم.

شاید فکر کنید من خیلی احساسیم اما اگر شما هم اینقدر بهتون خوش می گذشت همین رو می گفتید.

همونطور که گفتم من در دبیرستان و مرکز پیش دانشگاهی دانشگاه صنعتی شریف تحصیل می کردم . دبیرستانی که بواسطه شخصی بی نظیر به نام آقای شامیزاده مدیریت می شه . مرد باخدا و بی ریایی که حتی یه اتاق هم به اسم دفتر مدیریت برا خودش درست نکرد و شبانه روز فقط به فکر کار و خدمت به بچه ها بود و اصلا دنبال این قرتی بازی ها نبود و برای من مصداق این آیه ( ومن المومنین رجال صدقوا ما عاهدوالله )

بگذریم.

تو این مدت از اردو های شبانه روزی درسی در مدرسه که بگذریم اردوهای تفریحی خوبی داشتیم که بهترین اونا سال سوم و وقتی بود که آقای عراقیه مدیریت پرورشی دبیرستان رو بعهده داشت که جا داره ازشون تشکر کنم.

یکی از رسوم خوبی که در مدرسه ما وجود داشت و هنوزم وجود داره سفر زیارتی - سیاحتی به مشهد مقدس بود که هرساله با پایان امتحانات ترم اول و قبل از شروع ترم دوم به منظور رفع خستگی و یاری گرفتن از آقا علی بن موسی الرضا برای ترم جدید بود.

در دوران پیش دانشگاهی هم چندتا اردو داشتیم که اردوی علمی جاجرود به مدت یک هفته - اردوی علمی عید نوروز به مدت 12 روز - اردوی علمی خرداد به مدت یک ماه و اردوی زیارتی - سیاحتی مشهد مقدس به مدت 3 روز بود.

همه ی این اردوها برا ما خاطرست که سعی می کنم در صفحات دیگه براتون تعریف کنم.

یکی دیگه از خصوصیات منحصر بفرد مدرسه ما این بود که ساختمان پیش دانشگاهی از ساختمان دبیرستان جدا بود که پیشنهاد می کنم مدارسی که توانایی این کار رو دارن حتما انجامش بدن چرا که راندمان کار رو خیلی بالا می بره.

در پایان از همه ی دبیران عزیز و زحمت کشم تشکر می کنم و دست همشون رو می بوسم .

جا داره همین جا یادی هم از دبیر عزیز شیمی سال دوم - مرحوم امیدرضا فرح خواه - بکنم و از همه شما که دارید این مطلب رو می خونید خواهش کنم برای شادی روحش یک صلوات بفرستید.